Συνάντηση της τάξης μας με την κ. Αλεξάνδρα Τσιάβου

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΙΑΒΟΥ:

Σε γεμίζει θετική ενέργεια η αγάπη του κόσμου

Αποτελεί το καμάρι μιας ολόκληρης πόλης. Στο πρόσωπο της ο κόσμος διακρίνει μεν την αθλήτρια που κατακτά παγκόσμιους τίτλους στην κωπηλασία, αλλά πάνω απ' όλα βλέπει τον δικό του άνθρωπο. Και όταν η Αλεξάνδρα Τσιάβου περπατά στην Ηγουμενίτσα ανταποδίδει την αγάπη των συμπολιτών της μ'ένα χαμόγελο, έναν χαιρετισμό!

Εκείνη την στιγμή δεν είναι η κορυφαία αθλήτρια της χώρας μας για το 2009, όπως την ανέδειξε ο ΠΣΑΤ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου). Ούτε η παγκόσμια πρωταθλήτρια που τα σάρωσε όλα μέσα στον περασμένο χρόνο. Είναι η Αλεξάνδρα όχι μόνο της Θεσπρωτίας, αλλά ολόκληρης της Ελλάδας...

«Με τόση θετική ενέργεια που εισπράττω παίρνω παραπάνω δύναμη για να εκπληρώνω τον στόχο μου», αποκαλύπτει στο All4fun η Τσιάβου, που κατέκτησε την πρώτη θέση στο ετήσιο δημοψήφισμα του ΠΣΑΤ ως επιστέγασμα μια εκπληκτικής σεζόν. Άνθρωπος απόλυτα συγκεντρωμένος στον σκοπό του όταν δεν κωπηλατεί είναι ένα ήρεμο κορίτσι, που προτιμά την ησυχία της Ηγουμενίτσας από τη φασαρία της Αθήνας. Το 2012, βέβαια, θα πρέπει ν' αντιμετωπίσει τη βοή του Λονδίνου, όμως όταν βρίσκεται στον φυσικό της χώρο, στο κωπηλατοδρόμιο μεταμορφώνεται. Εκεί πραγματικά δεν είναι ποτέ έξω από τα νερά της!

Αν και απομένουν ακόμα πάνω από 2,5 χρόνια μέχρι την επόμενη ολυμπιάδα η αθλήτρια του Ναυτικού Ομίλου Ηγουμενίτσας ελπίζει βάσιμα για την κατάκτηση όχι μόνο ενός μεταλλίου, αλλά της πρώτης θέσης. Τα φετινά της κατορθώματα, άλλωστε, αποδεικνύουν την ανοδική της πορεία.

Χρυσό μετάλλιο τόσο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Πόζναν, όσο και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Μπρεστ στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών και δύο χρυσά στο παγκόσμιο κύπελλο στο απλό σκιφ ελαφρών βαρών σε Λουκέρνη και Μπανιόλες ήταν μεταξύ άλλων τα επιτεύγματα της σε μια χρονιά, που ακολούθησε την περσινή έκτη θέση στους ολυμπιακούς αγώνες. Τότε είχε δίπλα της την Χρύσα Μπισκιτζή, τώρα έχει την Χριστίνα Γιαζιτζίδου.

- Από την έκτη ολυμπιακή θέση στο Πεκίνο, πρώτη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2009. Ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη στην καριέρα σου;

Όταν βρίσκεσαι σε έναν τελικό όλα είναι πιθανά. Οι διαφορές είναι μικρές και όλα κρίνονται στις λεπτομέρειες. Ήταν, πάντως, πολύ πιθανό αυτό το χρυσό μετάλλιο και το είχα στο μυαλό μου.

- Τόσα χρόνια είχες δίπλα σου την Χρύσα Μπισκιτζή και τώρα έχεις την Χριστίνα Γιαζιτζίδου. Σε επηρέασε αυτή η αλλαγή;

Αρχικά ήταν σαν να πηγαίναμε στα τυφλά. Τελικά, όμως, τα πήγαμε μια χαρά.

- Από πλευράς ονόματος, πάντως, δεν είναι μεγάλη η αλλαγή. Από Χρύσα σε Χριστίνα (!)

Ακόμα μπερδεύομαι καμιά φορά (σ.σ γέλια). Τα πράγματα δεν άλλαξαν δραματικά. Φυσικά η Χρύσα ήταν μια αθλήτρια που φεύγοντας άφησε ένα κενό. Ήξερα, όμως, ότι δεν έπρεπε να με επηρεάσει. Απλά μέχρι να βρεθείς με το νέο άτομο του πληρώματος σου χρειάζεται να περάσει ένα χρονικό διάστημα.

- Λένε ότι το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή, αλλά να διατηρηθείς εκεί. Ισχύει στην περίπτωση σου;

Σαφώς. Είναι διαφορετικό να έχεις στόχο που θέλεις να εκπληρώσεις και διαφορετικό να τον έχεις φτάσει και να θέλεις να τον διατηρήσεις. Τα τελευταία 4-5 χρόνια είναι γεμάτα επιτυχίες. Ακόμα τα πάω καλά (σ.σ. γέλια). Ελπίζω να συνεχίσω έτσι και να έχω ανοδική πορεία και το 2012.

- Από την στιγμή που αναφέρεσαι σε ανοδική πορεία, μπορείς να γίνεις ακόμα καλύτερη;

Κάθε αγωνιστικός χρόνος έχει διαφορές. Θεωρώ πως υπάρχει βελτίωση. Αν θες να παραμείνεις πρώτος, πρέπει να βελτιώνεσαι συνεχώς.

- Αναδείχθηκες κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια του 2009 από τον ΠΣΑΤ. Τι σημαίνει για σένα αυτό το βραβείο;

Είναι κάτι πολύ σπουδαίο για μένα, μια πολύ ιδιαίτερη διάκριση. Μια επιτυχία και προσωπική, αλλά και της ομοσπονδίας. Με τιμά αυτή η πρώτη θέση από την στιγμή, μάλιστα, που ψηφίζουν δημοσιογράφοι, οι οποίοι βρίσκονται στον χώρο και ασχολούνται με τον αθλητισμό.

- Πίστευες ότι θα ερχόσουν πρώτη στην σχετική ψηφοφορία;

Ναι μετά από δύο χρόνια ως υποψήφια το περίμενα. Θεωρώ πως ήταν λογικό λόγω των επιτυχιών που είχα μέσα στο 2009. Ήταν μια πολύ καλή χρονιά και σε κανένα άλλο άθλημα δεν υπήρξε άλλη αθλήτρια με τόσες επιτυχίες.

- Η κωπηλασία είναι ένα τόσο δύσκολο άθλημα όσο φαίνεται;

Είναι όντως πολύ δύσκολο και επίπονο. Δεν είναι μόνο η προσπάθεια που κάνεις μέσα στην πίστα, αλλά και εκτός, όπως το τρέξιμο, τα βάρη. Γενικά συνδυάζει πολλά πράγματα. Και φυσικά πρέπει να έχεις καλή φυσική κατάσταση. Παράλληλα εκτός ότι είναι από τη φύση του ένα δύσκολο άθλημα, υπάρχουν και εξωγενείς παράγοντες, που επηρεάζουν. Όπως το να βρέχει, να έχει αέρα, τι κυματισμό έχει το νερό, αλλά και τεχνικοί, οι οποίοι σχετίζονται με τη βάρκα.

- Από πλευράς καιρού ποιον προτιμάς;

Λόγω σωματικής διάπλασης, αλλά και γιατί μου αρέσει προτιμώ να έχω κόντρα τον αέρα, διότι στην κατηγορία μου υπερέχω σε δύναμη. Το περίεργο, όμως, είναι ότι τα μετάλλια τα έχω κατακτήσει με πρίμα καιρό (σ.σ. γέλια).

- Αντιφατικό;

Ναι (σ.σ. γέλια). Άρχισα πλέον να πιστεύω ότι δεν παίζει ρόλο. Ο αγώνας είναι πάντα αγώνας.

- Περνάς πολλές ώρες της ημέρας σου σε μία βάρκα. Αναρωτιέμαι την ώρα της προπόνησης τι ακριβώς σκέφτεσαι.

Κοίτα, ποτέ οι δικές μου σκέψεις δεν σχετίζονται μόνο με την προπόνηση ή, τον αγώνα. Λειτουργώ κυρίως με το συναίσθημα και εκείνη την ώρα πολλές φορές κάνω άλλες σκέψεις ή, οργανώνω στο μυαλό μου κάποια πράγματα. Είναι λογικό. Μετά από πολλές ώρες στη βάρκα είναι πολύ δύσκολο να σκέφτεσαι μόνο τον αγώνα ή, την προπόνηση. Κάποιες φορές για παράδειγμα θυμάμαι διάφορες καλές προπονήσεις. Άλλές φορές δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο εκτός από την επόμενη κουπιά. Σβήνει η προηγούμενη, δεν υπάρχει στο μυαλό μου και σκέφτομαι εκείνη που έρχεται. Εκείνη την στιγμή δεν υπάρχει παρελθόν, ούτε μέλλον αλλά μόνο παρόν.

- Η κωπηλασία είναι περισσότερο ατομικό ή, ομαδικό άθλημα;

Είναι συνδυασμός. Μέσα στην εθνική ομάδα, αλλά και όταν είσαι μέλος ενός πληρώματος μαθαίνεις να λειτουργείς και ως ομάδα, αλλά και ως άτομο.

- Αυτή η πρώτη θέση που κατέκτησες στη ψηφοφορία του ΠΣΑΤ αποτελεί και μια επιβεβαίωση του ότι η ελληνική κωπηλασία βρίσκεται ψηλά;

Σίγουρα. Αποδεικνύει ότι υπάρχει μια συνέχεια. Γίνεται καλή δουλειά και αυτό φαίνεται από τα αποτελέσματα. Μην ξεχνάμε και τις επιτυχίες του Βασίλης Πολύμερου με τον Βασίλη Σκιαθίτη και τον Δημήτρη Μούγιο στις δύο τελευταίες Ολυμπιάδες.

- Από την άλλη, ωστόσο, δεν υπάρχει η ανάλογη προβολή. Τι θα πρέπει να γίνει για να διαφημιστεί περισσότερο το άθλημα σας;

Πραγματικά δεν ξέρω τι χρειάζεται. Δεν μπορώ να προτείνω κάτι, αλλά φαντάζομαι δεν είναι τόσο δύσκολο. Ίσως πρέπει να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι την κατάλληλη ώρα.

- Την ώρα των μεταλλίων, όμως, ξαφνικά βλέπεις διάφορους να σε περικυκλώνουν στο αεροδρόμιο και να φωτογραφίζονται μαζί σου. Είναι κάτι που σε ενοχλεί, δεδομένου ότι τον υπόλοιπο χρόνο δεν ασχολούνται σχεδόν καθόλου;

Αυτό όντως είναι ένα θέμα που δε μου αρέσει. Έχω αρχίσει, όμως να ξεχωρίζω εκείνους που έρχονται δίπλα μου για να φωτογραφηθούν και εκείνους που καταλαβαίνουν τι σημαίνει για μένα μια νίκη.

- Ποιες είναι οι σχέσεις σου με το νερό;

Πολύ καλές. Αν και είμαι συνέχεια από πάνω (σ.σ γέλια). Γενικά μου αρέσει πολύ το νερό και η θάλασσα. Είναι οι αγάπες μου.

- Αγαπημένη σου πόλη από τις τόσες που έχεις επισκεφθεί;

Η πόλη μου, η Ηγουμενίτσα! Γενικά μου αρέσουν οι πόλεις που έχουν νερό και κυρίως όσες έχουν θάλασσα.

- Πώς ξεκίνησες την ενασχόληση σου με την κωπηλησία;

Τυχαία. Στην αρχή έκανα ρυθμική. Μετά, όμως, μεγάλωσα αρκετά και δε μου ταίριαζε η γυμναστική. Κάποια στιγμή γνώρισα τον πρώτο μου προπονητή στην κωπηλασία, τον Κωνσταντίνο Κιτσάτη και μου πρότεινε να ασχοληθώ με το άθλημα. Στην αρχή δεν ήθελα. Έλεγα θα πέσω μέσα, δε θα μπορώ να κολυμπάω. Στη συνέχεια, όμως, το σκέφτηκα και αποφάσισα να ασχοληθώ. Κάπως έτσι έγινε λοιπόν.

- Ποιο είναι το περίεργο περιστατικό που σου έχει τύχει στη βάρκα;

Μια μέρα τελείωνε η προπόνηση και ο ήλιος σχεδόν είχε φύγει. Τότε είδα να βρίσκεται μέσα στη βάρκα ένα ψαράκι. Ξέρεις την στιγμή που κάνουμε κουπιές έρχονται ψαράκια και παίζουν με τη βάρκα. Ένα απ' αυτά, όμως είχε μπει μέσα και το είδα μετά από ώρα. Δυστυχώς ήταν νεκρό.

- Υπάρχει περίπτωση να πέσεις μέσα στο νερό;

Αν αφήσεις το κουπί και δεν έχει δεθεί καλά, τότε ναι. Το έχω πάθει. Ακούς ξαφνικά ένα κρακ και μετά πέφτεις μέσα.

- Το 2004 ήσουν 19 ετών και δεν πρόλαβες ν' αγωνιστείς στην Ολυμπιάδα. Σε στενοχωρεί που δεν μπόρεσες να πάρεις μέρος στη διοργάνωση μέσα στη χώρα σου;

Όχι, διότι δε νομίζω τότε ότι θα μπορούσα. Θα ήθελα φυσικά να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στην Αθήνα, όμως δεν το είχα σκεφτεί τότε. Δεν έχω παράπονο, διότι ήταν κάτι που ήξερα τότε πως δεν μπορούσα να φτάσω. Είχα έρθει, πάντως, να δω τελικούς και πήρα μια γεύση.

- Το 2008, πάντως, συμμετείχες στο Πεκίνο, όπου μαζί με την Χρύσα Μπισκιτζή κατακτήσατε την έκτη θέση. Τι σου έμεινε από εκείνη την χρονιά;

Το 2008 ήταν γεμάτο συγκινήσεις. Ήταν πολύ δύσκολη χρονιά και για να είμαι ειλικρινής τη χάρηκα πιο πολύ όταν τελείωσε παρά πριν.

- Και από το Πεκίνο;

Οι τεράστιες αποστάσεις και οι μεγάλες εκτάσεις. Τα χιλιόμετρα από τη μία πόλη στην άλλη είναι πάρα πολλά. Όπως φυσικά και οι άνθρωποι, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να σε βοηθήσουν τόσο πολύ που σε κάνουν να ντρέπεσαι! Λόγω γλώσσας, βέβαια, ήταν δύσκολο να συνεννοηθείς μαζί τους, αλλά μόνο που τους έβλεπες να θέλουν τόσο πολύ να σε βοηθήσουν, δε σε πείραζε.

- Με δεδομένο ότι κάνεις πρωταθλητισμό, υπάρχει προσωπική ζωή;

Ναι και είναι απαραίτητο να υπάρχει. Καταφέρνω να βρίσκω χρόνο για μένα. Για να είμαι εντάξει στις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις πάντα χρειάζεται να έχεις ισορροπία. Αν δεν είμαι εγώ καλά, τότε δεν μπορώ να πετύχω το αποτέλεσμα που επιθυμώ.

- Σε επηρεάζει και αγωνιστικά η εκάστοτε ψυχολογική σου κατάσταση;

Σίγουρα παίζει ρόλο η ψυχολογία τη μέρα του αγώνα, αλλά και κατά τη διάρκεια της προπόνησης, που έχει προηγηθεί. Μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας, όμως, έχω μάθει να εξισορροπώ τα πράγματα. Όλα είναι θέμα ζυγαριάς. Είναι και θέμα προετοιμασίας, βέβαια. Αν για παράδειγμα μια μέρα δε νιώθω καλά, δε θα κάνω προπόνηση. Απλά την επόμενη θα εντείνω την προσπάθεια μου. Από εκεί και πέρα, πάντως, πρέπει να μαθαίνεις να πηγαίνεις καλά στους αγώνες, ακόμα και αν δεν είσαι πάντα καλά. Είναι και αυτή μια είδους προπόνηση.

- Εκτός κωπηλασίας πώς περνάς τον χρόνο σου;

Διάβασμα, πολλά βιβλία, ταινίες και εκδρομές με φίλους. Γενικά μου αρέσει να κάνω πράγματα γενικά με φίλους. Ακόμη και μια βόλτα μετά την προπόνηση με φίλους με χαλαρώνει.

- Από την άλλη, βέβαια ο πρωταθλητισμός είναι ένα μοναχικό σπορ...

Γενικά είναι μοναχικός εκ φύσεως. Ως έναν βαθμό είναι πολύ. Είναι και θέμα προσωπικού στόχου, όμως. Μπορείς να κερδίσεις μια πρώτη θέση και να μείνεις μόνο εκεί. Προσωπικά δε μου αρκεί μόνο αυτό.

- Είσαι μόλις 24 και έχεις μπροστά σου αρκετά χρόνια καριέρας. Σκέφτεσαι, όμως, το πόσο καιρό θα κωπηλατείς ακόμα σε τέτοιο επίπεδο;

Είναι κάτι πολύ πρώιμο. Νιώθω καλά και θεωρώ ότι θα βρίσκομαι ακόμα για αρκετό καιρό. Με το καλό ας έρθει το 2012 και μετά θα δούμε τι θέλω να κάνω. Προς το παρόν, πάντως, γνωρίζω καλά τι κάνω.

- Ζεις στο χωριό Βρυσέλλα των Φιλιατών και καθημερινά κάνεις προπόνηση στη θάλασσα της Ηγουμενίτσας. Τι είναι για σένα η Ηγουμενίτσα;

Τη νιώθω ως την πόλη μου. Είναι ήσυχη. Δεν έχει πολλά να προσφέρει, αλλά από την άλλη δεν έχει να ζηλέψει και πολλά πράγματα μιας μεγαλούπολης. Κάτι που έχεις ανάγκη το βρίσκεις, ενώ τα προβλήματα σου λύνονται πιο εύκολα. Από την άλλη όπως λέει και ο μπαμπάς μου είναι σαν η παραμεθόριος πύλη της Ευρώπης.

- Αισθάνεσαι λαϊκός ήρωας στην πόλη;

Α, δεν αισθάνομαι έτσι (σ. σ γέλια). Απλά ο κόσμος με γνωρίζει.

- Το γεγονός ότι όλοι περιμένουν πολλά από σένα σε αγχώνει;

Όχι, Δε μου μεταφέρουν το άγχος τους. Με αντιμετωπίζουν φιλικά και όλοι θέλουν το καλύτερο για μένα. Ποτέ, όμως, δε με αγχώνουν. Οι περισσότεροι με ρωτάνε, μάλιστα, το γιατί συνεχίζω ακόμα (σ.σ γέλια).

- Τι σημαίνει για σένα ότι οι συμπατριώτες σου σε στηρίζουν τόσο πολύ;

Είναι πραγματικά πολύ ωραίο να βλέπεις την αγάπη του κόσμου που ενθουσιάζεται τόσο πολύ για σένα. Σαφώς και σε γεμίζει με θετική ενέργεια. Ξέρεις την ώρα που τρέχω στον δρόμο, κάνοντας προπόνηση με βλέπουν οι παππούδες και με φωνάζουν με το μικρό μου όνομα. Αυτό είναι ωραίο. Νιώθεις γεμάτος. Και εκείνη την ώρα τους χαιρετάω. Έχουμε γίνει πλέον φίλοι...

Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 30/12/2009

---

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΑΠΟ http://www.all4fun.gr/interviews/sports/1473-2009-12-29-23-38-00.html

Για την Αλεξάνδρα Τσιάβου είμαστε ιδιαιτέρως περήφανοι και οι εκπαιδευτικοί. Γιατί η Αλεξάνδρα έχει σπουδάσει Παιδαγωγικά. Αν και οι αθλητικές της υποχρεώσεις την έστρεψαν επαγγελματικά σε άλλο κλάδο:

http://greekrowers.blogspot.com/2011/04/blog-post_10.html

«ΕΔΩΣΑ ΚΑΙ ΠΗΡΑ»

Οι διακρίσεις, υπογραμμίζει, την έχουν επηρεάσει. Όχι στο χαρακτήρα, αλλά επαγγελματικά και κοινωνικά. «Συνειδητοποιώ τι έχω κάνει και τι έχω πάρει. Διορίστηκα στην Πυροσβεστική κι έχω ένα μισθό. Αν και θα ήθελα να ήμουν δασκάλα, αφού έχω σπουδάσει στην Παιδαγωγική Σχολή Ιωαννίνων. Ο κόσμος με χαιρετά με συμπάθεια. Με τους περισσότερους Ηγουμενιτσιώτες είμαι… κολλητή. Βέβαια, δεν λείπει και η ζήλεια. Αλλά είναι λογικό να υπάρχει. Προσπαθώ, πάντα, να «θάβω» τις μικρότητες. Προς τιμή μου έχει καθιερωθεί στην Ηγουμενίτσα «αγώνας δρόμου Αλεξάνδρα Τσιάβου». Εγώ δίνω την εκκίνηση. Στον πρώτο αγώνα δρόμου έτρεξε, μαζί με άλλους συγγενείς και η μητέρα μου, και βγήκε πρώτη στην κατηγορία της».