ΟΙ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

Λορέντζος Μαβίλης

2 απαντήσεις

Πήγαινε κάτω

Λορέντζος Μαβίλης Empty Λορέντζος Μαβίλης

Δημοσίευση από aris Δευ Φεβ 21, 2011 2:15 pm

Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1860 στην Ιθάκη.Ο παππούς του ποιητή Δον Λορέντζος Μαβίλης, Ισπανός στην καταγωγή.
Η μητέρα του ποιητή ήταν επίσης Κερκυραία και ονομαζόταν Ιωάννα Καποδίστρια - Σούφη.Πέρασε τα παιδικά της χρόνια σ' ένα αγρόκτημα, όπου έμαθε κι αγάπησε τη γλώσσα του λαού, τα τραγούδια και τις παροιμίες, και την αγάπη της αυτή την μετέδωσε στο γιο της Λορέντζο.
Ο ποιητής παρακολουθούσε τα γυμνασιακά μαθήματα στο εκπαιδευτήριο «Καποδίστριας», όπου είχε δάσκαλο ελληνιστή τον Ιωάννη Ρωμανό. Αυτός τον σύστησε στην Αναγνωστική Εταιρία, όπου σύχναζαν τότε όλοι οι άνθρωποι των γραμμάτων. Εκεί γνώρισε τον Ιάκωβο Πολυλά, σοφό εκδότη του Δ. Σολωμού. Έμαθε την Ιταλική, Ισπανική, Αγγλική και Γερμανική.
Το 1878 γράφτηκε στην φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών την οποία εγκατέλειψε μετά ένα χρόνο για να σπουδάσει στην Γερμανία φιλολογία και κυρίως γλωσσολογία και φιλοσοφία. Το 1890 στις 16 Ιουνίου αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Έρλαγκεν της Βαυαρίας. Και κατέβηκε στην Κέρκυρα.
Δεν δέχτηκε καμία θέση για να μην παραβεί τις ηθικές αρχές του. Ένα μικρό απόσπασμα επιστολής του (προς τον Κεφαλληνό) μας δίνει συμπυκνωμένο το πρόγραμμα της περαιτέρω *προοπτικής του: «Ό,τι κατορθώσω εις την ζωή μου, θα το κατορθώσω μένοντας συνεπής, χωρίς ν' απαρνηθώ ούτε μια μόνο πράξη, ούτε μια μόνο στιγμή της περασμένης μου ζωής, ή αλλιώς δεν θα κατορθώσω τίποτε».
Το 1896 η Ελλάδα αγωνίζεται για την απελευθέρωση της Ηπείρου, Μακεδονίας και Κρήτης. Ο Μαβίλης που δεν ήταν πατριώτης μόνο στο λόγο και στην ποίηση, αλλά και στην πράξη, πολεμάει εθελοντής στην Κρήτη. Το 1897 αγωνίζεται στην Ήπειρο, πάλι εθελοντής, όπου και τραυματίζεται.Ιστορική θα μείνει η αγόρευσή του για την υπεράσπιση της δημοτικής γλώσσας όταν συζητιόταν το άρθρο 107 του συντάγματος. «Δεν υπάρχει γλώσσα χυδαία» είπε «μόνο χυδαίοι άνθρωποι!».

Ο Μαβίλης είναι πλέον νεκρός, ξαπλωμένος στο πεζούλι της Αγίας Παρασκευής. Τον έχουν σκεπάσει με τον ματωμένο μανδύα του. Έχει περάσει πλέον στην αιωνιότητα κερδίζοντας «δώρα άγια τρία: ΘΑΝΑΤΟ, ΑΘΑΝΑΣΙΑ Κ' ΕΛΕΥΤΕΡΙΑ»όπως το ήθελε.


ΛΗΘΗ
Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακολουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ‘ναι.

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση.
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει
α στάξει γι’ αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.

Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι,
πόνους παλιούς που μέσα τους κοιμούνται,–

Α δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
θέλουν–μα δε βολεί να λησμονήσουν.

Για να διαβάσετε όλο το θέμα με το Λορέντζο Μαβρίλη αλλά και για να διαβάσετε και μερικά από τα ποιήματά του πατήστε εδώ


__________________________

*προοπτική: Μέθοδος γραφικής αναπαράστασης (σχεδίασης ή ζωγραφικής), με την οποία, επάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια, αποδίδονται οι τρεις διαστάσεις των αντικειμένων ή του χώρου, όπως τις αντιλαμβάνεται η όραση (σε συνάρτηση με τη θέση και την απόσταση του παρατηρητή).


Έχει επεξεργασθεί από τον/την aris στις Δευ Φεβ 21, 2011 9:14 pm, 2 φορές συνολικά
aris
aris

Αριθμός μηνυμάτων : 562
Ημερομηνία εγγραφής : 29/09/2010

http://mikros-mikroulis.blogspot.gr/

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Λορέντζος Μαβίλης Empty Απ: Λορέντζος Μαβίλης

Δημοσίευση από Admin Δευ Φεβ 21, 2011 6:26 pm

Μπράβο, Άρη. Σήμερα, εμείς οι Ηπειρώτες, πρέπει να θυμόμαστε και να τιμούμε εκείνους που αν και δεν κατάγονταν από την Ήπειρο πολέμησαν μα και σκοτώθηκαν για τη λευτεριά της. Ο Λορέντζος Μαβίλης ήταν μια τέτοια περίπτωση και μάλιστα ξεχωριστή.

Σήμερα, λοιπόν, που συμπληρώνονται 98 χρόνια από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, της πρωτεύουσας της Ηπείρου, ας θυμηθούμε πως το δέντρο της λευτεριάς δεν άνθισε από μόνο του. Το πότισαν με το αίμα τους οι ήρωες της φυλής. Ένας από αυτούς και ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης.

Από την ωραία πηγή που δανείστηκες τα βιογραφικά του στοιχεία θα παραθέσω και την περιγραφή του θανάτου του:

http://www.e-lefkas.gr/politistika/3786-afieroma-lorentzos-mavilis-o-iroas-piitis-28-11-1912-28-11-2003.html

[...] Στον Βαλκανικό πόλεμο του 1912 ο Μαβίλης παρά τα 53 του χρόνια κατετάγη εθελοντής λοχαγός των Γαριβαλδινών ερυθροχιτώνων. (Ονομαζόταν Γαριβαλδινοί οι εθελοντές Έλληνες και ξένοι από το όνομα του αρχηγού τους, Ιταλού στρατηγού, Γαριβάλδη. Ερυθροχίτωνες λέγονταν λόγω του κόκκινου χιτώνα που φορούσαν.)

Εκείνη την εποχή ο Μαβίλης ήταν το βασιλόπουλο του παραμυθιού για μια μεγάλη ποιήτρια, την κυρία Θεώνη Δρακοπούλου ή Μυρτιώτισσα, όπως φιλολογικά επέλεξε να ονομάζεται. Η αγάπη αυτή, όσο σαγηνευτικό δόλωμα κι αν ήταν, δεν μπόρεσε να τον κρατήσει κοντά της. Η φωνή της πατρίδας κάλυψε τη φωνή της καρδιάς.

«Σ’ αγαπώ
δεν μπορώ
τίποτ’ άλλο να πω
πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο!»


έγραφε για 'κείνον η ερωτευμένη ποιήτρια. Μα αυτός τραβούσε για τα μεγάλα ιδανικά

«στην κορφή της ζωής, όπου ροδίζει
της Λευτεριάς αμόλευτος αγέρας
και σαν ήχος αθάνατης φλογέρας
η ποίηση, αηδόνι θείο, καλοκαρδίζει…»


Όχι πως δεν αγαπούν και οι ποιητές

«μα τους θεριεύει ο πόθος του θανάτου
με τ’ αγιασμένα δαφνοστέφανά του».


Στις 28 Νοεμβρίου 1912 στο χωριό Δρίσκος, κοντά στα Γιάννενα, οι Τούρκοι εξαπέλυσαν σφοδρή αντεπίθεση κατά των Γαριβαλδινών εθελοντών που ήδη είχαν προχωρήσει πολύ. Ο Μαβίλης μάχεται ηρωικά, επικεφαλής των στρατιωτών του που αποδεκατίζονται απ’ τα εχθρικά βόλια…

Σε μια στιγμή της μάχης μια σφαίρα του διατρυπά τα δύο μάγουλα χαλώντας και πολλά δόντια του. Ενώ μεταφέρεται αιμόφυρτος στο προσωρινό νοσοκομείο ένα δεύτερο βόλι τον βρήκε στο στόμα.

Εκείνη τη στιγμή έφτανε στο χειρουργείο και ο αρχηγός, Αλέξανδρος Ρώμας. Είδε τον Μαβίλη και κατάλαβε.

«Σε συγχαίρω απ’ την καρδιά μου!» λέει δίνοντάς του το χέρι.

Ο Μαβίλης μάζεψε τις στερνές του δυνάμεις, στάθηκε προσοχή και πήρε το χέρι του αρχηγού. Το αίμα που έτρεχε σ’ όλο το δρόμο απ’ τις πληγές των παρειών του πάγωνε το λαιμό του και του δυσκόλευε την αναπνοή. Δεν μπορούσε να μιλήσει.

Τους κάνει νοήματα να του δώσουν χαρτί, να γράψει. Τα αίματα στάζουν απ’ όλες τις μεριές και οι βολές του πυροβολικού ακούγονται τώρα κοντύτερα.

Αλλά δεν προφταίνει ούτε να γράψει. Ο παπα-Φώτης του κλείνει τα μάτια. Ο Πιπίνος Γαριβάλδης, ο μόνος εκείνη τη στιγμή στρατιωτικός, στέκεται προσοχή και τον χαιρετάει. Οι άλλοι σταυροκοπιούνται. Ο Μαβίλης είναι πλέον νεκρός, ξαπλωμένος στο πεζούλι της Αγίας Παρασκευής. Τον έχουν σκεπάσει με τον ματωμένο μανδύα του. Έχει περάσει πλέον στην αιωνιότητα κερδίζοντας «δώρα άγια τρία: ΘΑΝΑΤΟ, ΑΘΑΝΑΣΙΑ Κ’ ΕΛΕΥΤΕΡΙΑ»–όπως το ήθελε.

Από τότε στοίχειωσε, η ανάμνησή του και το επιβλητικό του όραμα, στην ψυχή και στην ποίηση της γυναίκας που τόσο πολύ τον αγάπησε και τόσο λίγο τον χάρηκε, της Μυρτιώτισσας.
[...]
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 878
Ημερομηνία εγγραφής : 25/02/2008

https://faros.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Λορέντζος Μαβίλης Empty Απ: Λορέντζος Μαβίλης

Δημοσίευση από aris Δευ Φεβ 21, 2011 9:05 pm

Ευχαριστώ κυρία!
aris
aris

Αριθμός μηνυμάτων : 562
Ημερομηνία εγγραφής : 29/09/2010

http://mikros-mikroulis.blogspot.gr/

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Λορέντζος Μαβίλης Empty Απ: Λορέντζος Μαβίλης

Δημοσίευση από Admin Δευ Φεβ 21, 2011 9:12 pm

Παρακαλώ...

Να δείτε και το φωτογραφικό αφιέρωμα για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων στο μπλογκ:

http://tetartakia.blogspot.com/2011/02/blog-post.html

Πατώντας κάτω και αριστερά στο παραθυράκι της προβολής φωτογραφιών μπορείτε να δείτε και τις λεζάντες που συνοδεύουν την κάθε φωτογραφία.
Admin
Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 878
Ημερομηνία εγγραφής : 25/02/2008

https://faros.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης