Άντερς Κέλσιος

Ο Κέλσιος γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1701 στην Ουψάλα, μία πόλη βόρεια της Στοκχόλμης. Ήδη το 1730, είχε γίνει καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλας. Καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχε αστεροσκοπείο στη Σουηδία, ο Κέλσιος ξεκίνησε την περιπλάνησή του σε όλα τα διάσημα αστεροσκοπεία της Ευρώπης, το 1732. Από τη Νυρεμβέργη πήγε στη Ρώμη και από εκεί έφθασε στο Παρίσι, το 1734. Διευθυντής του εκεί αστεροσκοπείου, που είχε ιδρυθεί το 1672, ήταν ο Ζακ Κασινί.

Εκείνη την περίοδο είχε ξεσπάσει διαμάχη μεταξύ Γάλλων και Άγγλων αστρονόμων για το σχήμα της Γης. Για να δοθεί οριστική απάντηση, στάλθηκαν αποστολές στα «πέρατα του κόσμου» για ακριβείς επιτόπιες μετρήσεις. Η αποστολή στον Βορρά ανατέθηκε στον Πιερ-Λουί ντε Μοπερτί, βοηθός του οποίου ανέλαβε ο Κέλσιος. Το ταξίδι στο Λάπλαντ, το βορειότερο σημείο της Σουηδίας, διήρκεσε από το 1736 έως το 1737 και μεταξύ άλλων, επιβεβαιώθηκε η θεωρία του Νεύτωνα ότι η Γη είναι ελαφρά πεπλατυσμένη στους πόλους.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο Λάπλαντ αλλά και μετά, ο Κέλσιος ήταν ένας από τους πρώτους που εξέτασαν τις αλλαγές στο γήινο μαγνητικό πεδίο κατά τη διάρκεια του Βόρειου Σέλας. Ήταν επίσης από τους πρώτους που υπολόγισαν τη φωτεινότητα των άστρων με τη βοήθεια εργαλείων μέτρησης.

Μετά το τέλος της αποστολής, ο Κέλσιος επέστρεψε στην Ουψάλα και εργάστηκε στην ανέγερση του πρώτου σουηδικού αστεροσκοπείου που ολοκληρώθηκε το 1740, αναλαμβάνοντας τη διεύθυνσή του.

Ο Κέλσιος έγινε διάσημος όταν πρότεινε, το 1742, στη Βασιλική Σουηδική Ακαδημία Επιστημών μία νέα κλίμακα μέτρησης θερμοκρασίας σε ένα θερμόμετρο ψευδαργύρου. Το θερμόμετρό του που διαιρούνταν σε 100 βαθμούς, είχε το 0 ως σημείο βρασμού του νερού και το 100 ως το σημείο πήξης του. Η κλίμακα αντιστράφηκε από τον Κάρολο Λίνεους το 1745 και παραμένει έτσι έως σήμερα.

Ο Κέλσιος απεβίωσε στις 25 Απριλίου 1744 από φυματίωση.

Προς τιμήν του, ένας κρατήρας της Σελήνης έχει πάρει το όνομά του