ΜΠΟΣΚΕΤΟ...

http://www.lefkada.gr/pages.asp?pageID=128&langID=1

Τα παραπάνω λείψανα εντοπίστηκαν κατά τις ανασκαφές που έκανε εδώ ο διαπρεπής Γερμανός αρχαιολόγος Γουλιέλμος Δαιρπφελδ και χρονολογούνται από τους προϊστορικούς έως τους ρωμαϊκούς χρόνους. Ο Δαιρπφελδ - εμπνευστής της θεωρίας ότι η Λευκάδα είναι η ομηρική Ιθάκη και ότι το παλάτι του Οδυσσέα βρισκόταν στο Νυδρί - αγάπησε τόσο πολύ το νησί, ώστε θέλησε να ταφεί εδώ. Ο τάφος του βρίσκεται στην κορυφή του λόφου στην άκρη της χερσονήσου του Βλυχού, πάνω από το γραφικό εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής.

http://www.lefkada.gr/pages.asp?pageid=908&langid=1

Σύνοψη της Θεωρίας Dörpfeld
Δημήτρη Σπ. Τσερέ, Φιλολόγου

Ο Dörpfeld, πριν να ασχοληθεί με τη Λευκάδα, έκανε ανασκαφές στην Ιθάκη. Τα αποτελέσματα όμως δεν τον έπεισαν ότι αυτή είναι η πατρίδα του Οδυσσέα. Έτσι το 1900 αποφασίζει να ψάξει την ομηρική Ιθάκη στη Λευκάδα.
Τις ανασκαφές στη Λευκάδα τις άρχισε το 1901 και την πρώτη εκτενή έκθεση της θεωρίας του τη δημοσίευσε με τον τίτλο «Das Homerische Ithaka» στα Σύμμικτα Perrot στο πανηγυρικό τεύχος για για την 70η επέτειο των γενεθλίων του ιστορικού της τέχνης Georges Perrot (Paris 1902). Όλα τα αποτελέσματα της πολύχρονης έρευνάς του τα δημοσίευσε στο μνημειώδες έργο του Alt Ithaka (München, 1927). Το Alt Ithaka αποδόθηκε στα ελληνικά από τον Βασίλη Φραγκούλη: «Λευκάς, η ομηρική Ιθάκη», Επετηρίς Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών, Β΄ (1972), Αθήνα 1973, ο οποίος πρόσθεσε αρκετά σχόλια στο κείμενο του Dörpfeld.
Ο πυρήνας της θεωρίας του βρίσκεται στο περίφημο χωρίο του ι της Οδύσσειας:

Νεαιτάω[1] δ’ Ἰθάκην εὐδείελον[2]· ἐν δ’ ὄρος αὐτῇ,
Νήριτον εἰνοσίφυλλον, ἀριπρεπές [3]· ἀμφὶ[4] δὲ νῆσοι
πολλαί ναιετάουσι μάλα σχεδὸν ἀλλήλῃσι[5],
Δουλίχιόν τε Σάμη τε καὶ ὑλήεσσα Ζάκυνθος.
Αὐτή δὲ χθαμαλὴ[6] πανυπερτάτη εἰν ἁλὶ κεῖται
πρὸς ζόφον[7], αἱ δὲ τ’ ἂνευθε πρὸς ἠῶ τ’ ἠέλιόν τε[8]...

(Ομήρου ι, 21-26)

Στις ομηρικές ονομασίες του χωρίου: Ιθάκη, Δουλίχιον, Σάμη, Ζάκυνθος ο Dörpfeld «διαβάζει» αντίστοιχα: Λευκάδα, Κεφαλληνία, Ιθάκη, Ζάκυνθος.

Σ’ αυτούς που (στηριζόμενοι κυρίως στον αρχαίο γεωγράφο του 1ου π.Χ. αιώνα Στράβωνα[9]) υποστήριζαν ότι η Λευκάδα στην αρχαιότητα δεν ήταν νησί, ο Dörpfeld. απαντά ότι η Λευκάδα ήταν πάντα νησί και ότι η διάνοιξη της διώρυγας ανάμεσα από τη Λευκάδα και την Ακαρνανία απ’ τους Κορίνθιους τον 7ο π.Χ. αιώνα (την οποία αναφέρει ο Στράβων) έγινε απλώς για να απομακρυνθούν τα φερτά υλικά και να εκβαθυνθεί η λιμνοθάλασσα, όπως πολλές φορές έχει γίνει μέχρι σήμερα χωρίς να αμφισβητηθεί η ιδιότητα της Λευκάδας ως νησιού.

Η αλλαγή του ονόματος έγινε όταν οι Δωριείς περί το 1100 π.Χ. κατέκτησαν τη σημερινή Λευκάδα, δηλαδή την τότε Ιθάκη. Οι Ιθακήσιοι κατέφυγαν στην τότε ονομαζόμενη Σάμη και την ονόμασαν Ιθάκη, όπως ονομαζόταν η παλιά τους πατρίδα.

http://www.lefkadaislandinfo.gr/lefkada/lefkadaaxiotheata/ieramonifaneromenis/index.html

Σύμφωνα με την παράδοση, στο μέρος αυτό παλαιότερα ήταν χτισμένος ο ναός της θεάς Αρτέμιδος. Ο Απόστολος Παύλος στο πέρασμά του από την Νικόπολη. Το 63 μ.Χ. έστειλε στο νησί τους τρεις μαθητές του Ακύλα, Σωσίωνα και Ηρωδίωνα. Ο τελευταίος γονατιστός, προσευχήθηκε με πίστη στο Θεό και το είδωλο της Αρτέμιδας έπεσε κάτω και έγινε θρύψαλα. Στη θέση αυτή οι χριστιανοί θα κτίσουν ένα μικρό ναό αφιερωμένο στην Παναγία. Στη συνέχεια ο Απόστολος Παύλος χειροτόνησε το Σωσίωνα πρώτο επίσκοπο Λευκάδος.

http://www.lefkada.gr/pages.asp?pageID=127&langID=1

Το κάστρο της Αγίας Μαύρας, που δεσπόζει στην είσοδο του νησιού είναι ένα από τα πιο επιβλητικά μεσαιωνικά κτίσματα στην Ελλάδα και αποτελεί πρότυπο οχυρωματικής τέχνης εκείνης της εποχής. Χτίστηκε γύρω στα 1300 από τον Φράγκο ηγεμόνα Ιωάννη Ορσίνι, όταν πήρε τη Λευκάδα ως προίκα για το γάμο του με την κόρη του Δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου του Α'.

Το κάστρο προστάτευε την πρωτεύουσα του νησιού και αποτελούσε τη σημαντικότερη αμυντική του θωράκιση απέναντι τους πειρατές και τους άλλους εχθρούς, από την πρώτη δεκαετία του 14ου αιώνα ως το 1684. Το 1479 κατελήφθη από τους Τούρκους που έχτισαν μια μεγάλη τοξωτή γέφυρα, με 360 καμάρες, που διέσχιζε τη λιμνοθάλασσα από την παραλία έως τη θέση Καλκάνη, στηρίζοντας τους σωλήνες ενός υδραγωγείου που έφερνε νερό στο κάστρο. Το έργο αυτό, που χαρακτήριζε ολόκληρη την περιοχή, καταστράφηκε από τους σεισμούς. Κάποια ίχνη του σώζονται σήμερα μέσα στη λιμνοθάλασσα.

Ο Σαμουήλ

Καλόγερε, τί καρτερεῖς κλεισμένος μὲς στὸ Κούγκι;
Πέντε νομάτοι σοῦ ῾μειναν κ᾿ ἐκεῖνοι λαβωμένοι!
Κι εἶναι χιλιάδες οἱ ἐχθροὶ ποὺ σ᾿ ἔχουνε ζωσμένον!
Ἔλα νὰ δώσεις τὰ κλειδιά, πέσε νὰ προσκυνήσῃς,
κι ἀφέντης ὁ Βελῆ Πασᾶς δεσπότη θὰ σὲ κάμη!
Ἔτσι ψηλὰ ἀπ᾿ τὸ βουνὸ φωνάζει ὁ Πήλιος Γούσης.
Κλεισμένος μὲς στὴν ἐκκλησιὰ βρίσκετ᾿ ὁ Σαμουήλης,
κι ἀγέρας παίρνει τὴ φωνὴ τοῦ Πήλιου τοῦ προδότη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Ἐπέσανε τὰ Γιάννενα

Ἐπέσανε τὰ Γιάννενα, σιγὰ νὰ κοιμηθοῦνε,
ἐσβήσανε τὰ φῶτα τους, ἐκλείσανε τὰ μάτια.
Ἡ μάννα σφίγγει τὸ παιδὶ βαθιὰ στὴν ἀγκαλιά της,
γιατὶ εἶναι χρόνοι δίσεκτοι καὶ τρέμει μὴν τὸ χάσει.
Τραγούδι δὲν ἀκούγεται, ψυχὴ δὲν ἀνασαίνει.
Ὁ ὕπνος εἶναι θάνατος καὶ μνῆμα τὸ κρεβάτι
κι ἡ χώρα κοιμητήριο κι ἡ νύχτα ρημοκλήσι.
Ἄγρυπνος ὁ Ἀλὴ πασᾶς, ἀκόμη δὲ νυστάζει,
κι εἰς ἕνα δέρμα λιονταριοῦ βρίσκεται ξαπλωμένος.
Τὸ μέτωπό του εἶναι βαρύ, θολό, συγνεφιασμένο
καὶ τὄβαλεν ἀντίστυλο τὸ χέρι του, μὴν πέσει.
Χαϊδεύει μὲ τὰ δάκτυλα τὰ κάτασπρα του γένια,
ποὺ σέρνονται στοῦ λιονταριοῦ τὴν τρομερὴ τὴ χαίτη.
Ἀγκαλιασμένα τὰ θεριά, σοῦ φαίνονται πὼς ἔχουν
ἕνα κορμὶ δικέφαλο, τὸ μάτι δὲ γνωρίζει
ποιὸ τάχα νἆν᾿ τὸ ζωντανὸ καὶ ποιὸ τὸ σκοτωμένο.

Λευκάδα. Η "κυρία" των χρωμάτων!

Αρχοντικά αριστοκρατικών οικογενειών με νεοκλασικό και αναγεννησιακό ρυθμό που στεγάζουν μουσεία και πολιτιστικά ιδρύματα. Πολύχρωμα, λαμαρινένια σπίτια με ξύλινα μπαλκόνια στα λιθόστρωτα καντούνια της παλιάς πόλης. Η καρδιά της πόλης χτυπά στον λιθόστρωτο πεζόδρομο της οδού Δαίρπφελντ, η ψυχή της βρίσκεται στους κατοίκους της και η ανάσα της στους τροχούς των ποδηλάτων. Η πλατεία των ποιητών από τη μια, η λαϊκή αγορά από την άλλη. Όλα αυτόνομα, όλα αλληλένδετα, ολοκληρώνονται με τις εκκλησίες σε ρυθμό μπαρόκ.

Κτισμένη πάνω σε μια γλώσσα γης που εισβάλλει στη θάλασσα, η πόλη της Λευκάδας υπάρχει σαν πρωτεύουσα του νησιού από το τέλος του 17ου αιώνα, όταν οι Τούρκοι αποχωρούν (το νησί είναι το μοναδικό του Ιονίου που γνώρισε την Τουρκοκρατία) αφήνοντας την πόλη στα χέρια του Φραγκίσκου Μοροζίνι που ανάγκασε τους Λευκαδίτες που ζούσαν μέσα στα τείχη του κάστρου της Αγίας Μαύρας να μετακινηθούν στη σημερινή τοποθεσία.

Το ακραίο τμήμα της πόλης βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και προστατεύεται από το Ιόνιο από την κυκλική αμμουδιά της Γύρας που περιβάλλει το βορειοδυτικό άκρο του νησιού. Η νέα πρωτεύουσα σημαδεύτηκε με καταστρεπτικούς σεισμούς, με εκείνον του 1825 να γίνεται η αιτία να ξανακτιστεί η πόλη σύμφωνα με τον αγγλικό αντισεισμικό κανονισμό. Τότε τα σπίτια απέκτησαν και την επένδυση από λαμαρίνα, βαμμένη σε διάφορα χρώματα - τόσο χαρακτηριστική για την πόλη της Λευκάδας - που προσέφερε μόνωση και προστασία από την υγρασία. Τόσο κοντά στην Στερεά, δεν θα μπορούσε να μην έχει αποκομίσει κοινά χαρακτηριστικά με την ηπειρωτική Ελλάδα στην αρχιτεκτονική των σπιτιών, με την τόσο επιδέξια αισθητική των Ηπειρωτών Μαστόρων.

Περιήγηση στην πόλη

Πρώτη εικόνα για το "νησί των ποιητών", καθώς στρίβετε δεξιά στον δυτικό μόλο μετά τη γέφυρα, το Μποσκέτο. Ο "Κήπος των Ποιητών" δίπλα στην παραλία φιλοξενεί τις προτομές των σπουδαίων λογοτεχνών του νησιού. Άγγελος Σικελιανός, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Λευκάδιος Χερν, Δημήτρης Γολέμης και η λευκαδίτισα Κλεαρέτη.

Από τον δυτικό μόλο και τη μικρή γέφυρα στην παραλία έως τον Άγιο Μηνά εκτείνεται η βόλτα σας. Κατά μήκος του κεντρικού πεζοδρόμου διώροφα κτίρια με κατιφέδες, γεράνια και γιασεμιά στα μπαλκόνια διαδέχονται το ένα το άλλο. Ανεβαίνοντας θα συναντήσετε την κεντρική πλατεία με την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα. Στη βορειοδυτική γωνία της κεντρικής πλατείας ξεχωρίζει το τριώροφο κτίριο της οικογένειας Σταματοπούλου, όπου στεγάζεται η νομαρχία. Σε ένα στενό του πεζόδρομου θα συναντήσετε το γεμάτο μνήμες Μουσείο Φωνογράφου. Παλιοί φωνόγραφοι, ραδιόφωνα, δίσκοι, φωτογραφικές μηχανές, διακοσμητικά, σφραγίδες, νομίσματα και φωτογραφίες γεμίζουν το μοναδικό στο είδος του μουσείο στην Ελλάδα. Ανάμεσα σε 50 φωνογράφους, θα δείτε το πρώτο ραδιόφωνο και το πρώτο ακορντεόν που ήρθαν στο νησί και την πρώτη εφημερίδα του Ιονίου Κράτους από το 1830 (Τηλ. 26450 21088).

Αναπόσπαστο κομμάτι της αρχιτεκτονικής παράδοσης της πόλης είναι οι εκκλησίες. Κοινό τους χαρακτηριστικό το μεταλλικό καμπαναριό τους που υπαγορεύθηκε από την ανάγκη αντισεισμικής προστασίας. Η παλαιότερη (1687) είναι ο Άγιος Σπυρίδωνας στο κέντρο της πόλης. Στο κέντρο της αγοράς ο ναός του Παντοκράτορα (1699), όπου πίσω από το ιερό βήμα βρίσκεται ο τάφος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Ο Άγιος Μηνάς δίπλα ξεχωρίζει για το εξαιρετικό ξυλόγλυπτο τέμπλο του.

Συνέχεια της περιήγησής σας έχει ο Ναός του Παντοκράτορα. Σε ένα στενό το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, κοντά και το σπίτι του Άγγελου Σικελιανού που περιμένει την αναστήλωση του. Από τα πολύχρωμα στενά θα στρίψετε για τη δημόσια βιβλιοθήκη που στεγάζεται στο αρχοντικό Ζουλίνου και διαθέτει μια συλλογή εικόνων της μεταβυζαντινής περιόδου. Συνεχίζοντας, θα βρεθείτε μπροστά στο ωραιότατο κτίριο της Φιλαρμονικής.

Στο ισόγειο του δημαρχείου τέλος, στην άκρη της πόλης προς Αϊ Γιάννη, μπορείτε να επισκεφτείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο. Μικρό και σημαντικό στεγάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λευκαδίων. Παρουσιάζει εκθέματα που καλύπτουν μια μεγάλη χρονική περίοδο, που ξεκινά από τη μέση παλαιολιθική εποχή (200.000 - 35.000 π.Χ.) και φτάνει έως τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους. Στο μουσείο εκτίθενται σε ξεχωριστή αίθουσα τα ευρήματα των ανασκαφών του Γερμανού αρχαιολόγου Γουλιέλμου Δαίρπφελντ με εργαλεία, κεραμικά, χάλκινα, κοσμήματα και κτερίσματα τάφων, κυρίως από την αρχαία Νήρικο, το Νυδρί, τη Χοιροσπηλιά στην Εύγηρο και από τη σπηλιά στο Φρύνι. Ανάμεσα στα εκθέματα και μια πήλινη φιάλη από την πρώιμη εποχή του Χαλκού κι ένα πήλινο ειδώλιο γυναικείας μορφής του 3ου αιώνα π.Χ. Τηλ. 26450 21635

Η λιμνοθάλασσα στη Γύρα

Οικισμοί, ερωδιοί, ιχθυοτροφεία, μύλοι… Ένας ολόκληρος κόσμος. Η λιμνοθάλασσα της Γύρας που "ξεδιπλώνεται" και δίνει ζωή στην πόλη. Η λιμνοθάλασσα χωρίζεται στα δύο από μια θαλάσσια διώρυγα. Στη δυτική βρίσκεται το ιβάρι (παλιές κατασκευές από καλάμι ιχθυοτροφείου), το ιχθυοτροφείο που μεταξύ άλλων βγάζει και το περίφημο αυγοτάραχο. Οι φίλοι του ανέμου απολαμβάνουν εδώ το αγαπημένο τους άθλημα, το 'κάιτ σερφ'. Ο δρόμος 8χλμ που την περικυκλώνει προσφέρεται για περίπατο και για ποδηλασία. Γύρω βρίσκονται οι παραλίες Γύρα, Αϊ Γιάννης, Μύλοι, Κάστρο και Αμμόγλωσσα. Αξίζει να επισκεφτείτε τον ναό της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου ( 15ου αιώνα), την κόκκινη βίλα Καλκάνη και το ερειπωμένο μεταπολεμικό κτίριο του Ταμείου Αρωγής Οινοπαραγωγών Λευκάδας.

Το Κάστρο της Αγίας Μαύρας

Δεσπόζει στην είσοδο του νησιού και είναι το παλαιότερο μνημείο της Λευκάδας που έμελε να γίνει το επίκεντρο όσων θέλησαν να την κατακτήσουν. Όταν το 1293 ο Φράγκος ηγεμόνας Ιωάννης Ορσίνι πήρε το νησί για προίκα του, έχτισε στην είσοδο του νησιού ένα μεσαιωνικό φρούριο για την προστασία του νησιού. Σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο επιβλητικά μεσαιωνικά κτίσματα στην Ελλάδα, πρότυπο οχυρωματικής τέχνης και εξακολουθεί να είναι επίκεντρο επισκεπτών. Στη βόλτα σας στο εσωτερικό του από το βορειοδυτικό άκρο με τον φάρο έως το ανατολικό με την εκκλησία της Αγίας Μαύρας, θα δείτε ερείπια κτιρίων της Ενετοκρατίας.

Κείμενο: του Γ.Σεφεριάδη
ana-mpa.gr

________________________________________________

πηγή
http://www.travelstories.gr/%F4%E1%EE%E9%E4%E9%F9%F4%E9%EA%DC-%E5%F0%DF%EA%E1%E9%F1%E1/20289-%EB%E5%F5%EA%DC%E4%E1-%E7-%EA%F5%F1%DF%E1-%F4%F9%ED-%F7%F1%F9%EC%DC%F4%F9%ED.html