Μικρός γλάρος
2 απαντήσεις
ΟΙ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ :: ΥΛΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΕΤΩΝ :: ΦΟΡΟΥΜ ΠΑΛΙΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ :: ΦΑΡΟΠΛΟΙΟ :: ΔΙΑΛΟΓΟΙ
Σελίδα 1 από 1
Μικρός γλάρος
Κυρία πια ταινία θα δούμε την Παρασκευή γιατί δεν άκουσα εκείνη την ΄ώρα γιατί είχα άγχος!
Απ: Μικρός γλάρος
Μικρέ μου γλάρε, γιατί τόσο άγχος;
Λοιπόν, η ταινία λέγεται Το παιδί και η αλεπού!!!
Είναι μεταγλωττισμένη, που σημαίνει ότι δεν έχει υπότιτλους αν και πρόκειται για ξένη ταινία. Η φωνή που ακούγεται στα ελληνικά είναι της Ναταλίας Δραγούμη.
Δεν την έχω δει για να έχω προσωπική άποψη, λένε όμως ότι αρέσει πολύ σε όσα παιδιά την έχουν παρακολουθήσει...
Λοιπόν, η ταινία λέγεται Το παιδί και η αλεπού!!!
Είναι μεταγλωττισμένη, που σημαίνει ότι δεν έχει υπότιτλους αν και πρόκειται για ξένη ταινία. Η φωνή που ακούγεται στα ελληνικά είναι της Ναταλίας Δραγούμη.
Δεν την έχω δει για να έχω προσωπική άποψη, λένε όμως ότι αρέσει πολύ σε όσα παιδιά την έχουν παρακολουθήσει...
Απ: Μικρός γλάρος
Παραθέτω και ένα άρθρο από την εφημερίδα Καθημερινή με δύο κριτικές για την ταινία αυτή:
Το Παιδί και η Αλεπού
Tου Λικ Ζακέ
Δύο απόψεις για μια ταινία
Κατά βάθος... φίλη
Tου Παναγιώτη Παναγόπουλου
Tην ικανότητά του να γυρίζει ενδιαφέρουσες ιστορίες με θέμα τα πλάσματα της Φύσης επιβεβαιώνει ο Γάλλος Λικ Ζακέ, δημιουργός ενός από τα πιο επιτυχημένα ντοκιμαντέρ των τελευταίων ετών. Το Ταξίδι του Αυτοκράτορα έγινε αγαπημένη ταινία για χιλιάδες οικογένειες και ξανάφερε τους πιγκουίνους στα παιδικά δωμάτια. Το Παιδί και η Αλεπού είναι η πρώτη προσπάθεια του ντοκιμαντερίστα Ζακέ στη μυθοπλασία. Αξιοποιώντας όμως και πάλι τα πλάσματα και το φυσικό περιβάλλον, το αποτέλεσμα τον δικαιώνει.
Η ταινία είναι η ιστορία της απροσδόκητης φιλίας ανάμεσα σ' ένα μικρό κοριτσάκι σε μια γαλλική επαρχία και σε μια αλεπού και ξετυλίγεται σαν ένα παραμύθι. Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι το κορίτσι είναι μια μικρή κοκκινομάλλα, όπως και η αλεπού, που τριγυρίζει στο δάσος σαν μια σύγχρονη Κοκκινοσκουφίτσα. Περπατώντας κάθε μέρα για να πάει στο σχολείο, το μικρό κορίτσι θα συναντήσει την αλεπού. Η περιέργεια θα οδηγήσει στην προσοχή, η προσοχή στη συνήθεια και η επιφύλαξη θα δώσει τη θέση της στη φιλία. Ο Ζακέ ακολουθεί την παράδοση που έχει χαράξει βαθιά ο Ζαν Ζακ Ανό με την Αρκούδα, αλλά και τα Δύο Αδέλφια, ταινία που παρακολουθούσε δύο τιγράκια, και επιτυγχάνει. Το Παιδί και η Αλεπού έχει όλη την τρυφερότητα που περιμένει κανείς από μια παραμυθένια ιστορία φιλίας ανάμεσα σε ένα παιδί κι ένα άγριο ζώο, την ένταση που μπορεί να φέρνει η ζωή στη Φύση (με αρκετές σκηνές αγωνίας), αλλά και εξαιρετική κινηματογράφηση. Διαθέτει τη σχολαστικότητα ενός ντοκιμαντερίστα και τη ματιά ενός μυθοπλάστη, με ένα μήνυμα σεβασμού και αγάπης προς τη Φύση και τη ζωή της.
(6 στα 10) Τρυφερή, καλογυρισμένη ιστορία φιλίας ανάμεσα σε ένα κορίτσι και μια αλεπού.
Η Φύση και το συρματόπλεγμα
Tου Δημήτρη Μπούρα
Tο Παιδί και η Αλεπού κυλάει σαν παραμύθι χάρη στη σκηνοθεσία του Γάλλου Λικ Ζακέ. Ενα παραμύθι, βασισμένο σε μνήμες της παιδικής του ηλικίας, όπως λέει ο ίδιος, το οποίο κλιμακώνεται σαν ένα παιχνίδι γοητείας, κατάκτησης και εξουσίας ανάμεσα σε ένα παιδί κι ένα άγριο ζώο. Μόνο που η Φύση δεν είναι ζωολογικός κήπος ούτε τα ζώα συμπεριφέρονται όπως ο άνθρωπος…
Ο Ζακέ (o σκηνοθέτης του εξαιρετικού και εμπορικά επιτυχημένου ντοκιμαντέρ Το Ταξίδι του Αυτοκράτορα) έφτιαξε μια ταινία χάρμα οφθαλμών παρακολουθώντας την περιπέτεια μιας μικρής Γαλλιδούλας που ζει με τους γονείς της σε ένα σπίτι στην εξοχή δίπλα σε ένα μεγάλο δάσος. Το παιδί γοητεύεται από μια αλεπού και αρχίζει να σκαρφίζεται απίθανα πράγματα για να πλησιάσει το άγριο ζώο και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Οι εποχές αλλάζουν και η μικρή μπαινοβγαίνει στο δάσος ζώντας μια περιπέτεια σαν μια Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Το θαύμα εδώ είναι ο κόσμος που απλώνεται δίπλα μας. Ενας άγριος κόσμος που σκοτώνει μονάχα για να τραφεί διατηρώντας την ισορροπία στο οικοσύστημά του. Το ζώο αποδέχεται το παιδί στον ζωτικό του χώρο, έχοντας όμως πλήρη αίσθηση της ελευθερίας του γιατί υπακούει μόνο στο ένστικτό του. Η ανατροπή αυτής της σχέσης θα αποβεί μοιραία και για τους δύο.
Το Παιδί και η Αλεπού βρίσκεται στον αντίποδα χολιγουντιανών ταινιών, όπως η «Μαδαγασκάρη», που βλέπουν τη Φύση πίσω από ένα συρματόπλεγμα. Είναι δε ό,τι πρέπει για τα παιδιά.
ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_qsite1_1_11/04/2008_229006
Το Παιδί και η Αλεπού
Tου Λικ Ζακέ
Δύο απόψεις για μια ταινία
Κατά βάθος... φίλη
Tου Παναγιώτη Παναγόπουλου
Tην ικανότητά του να γυρίζει ενδιαφέρουσες ιστορίες με θέμα τα πλάσματα της Φύσης επιβεβαιώνει ο Γάλλος Λικ Ζακέ, δημιουργός ενός από τα πιο επιτυχημένα ντοκιμαντέρ των τελευταίων ετών. Το Ταξίδι του Αυτοκράτορα έγινε αγαπημένη ταινία για χιλιάδες οικογένειες και ξανάφερε τους πιγκουίνους στα παιδικά δωμάτια. Το Παιδί και η Αλεπού είναι η πρώτη προσπάθεια του ντοκιμαντερίστα Ζακέ στη μυθοπλασία. Αξιοποιώντας όμως και πάλι τα πλάσματα και το φυσικό περιβάλλον, το αποτέλεσμα τον δικαιώνει.
Η ταινία είναι η ιστορία της απροσδόκητης φιλίας ανάμεσα σ' ένα μικρό κοριτσάκι σε μια γαλλική επαρχία και σε μια αλεπού και ξετυλίγεται σαν ένα παραμύθι. Δεν είναι ίσως τυχαίο ότι το κορίτσι είναι μια μικρή κοκκινομάλλα, όπως και η αλεπού, που τριγυρίζει στο δάσος σαν μια σύγχρονη Κοκκινοσκουφίτσα. Περπατώντας κάθε μέρα για να πάει στο σχολείο, το μικρό κορίτσι θα συναντήσει την αλεπού. Η περιέργεια θα οδηγήσει στην προσοχή, η προσοχή στη συνήθεια και η επιφύλαξη θα δώσει τη θέση της στη φιλία. Ο Ζακέ ακολουθεί την παράδοση που έχει χαράξει βαθιά ο Ζαν Ζακ Ανό με την Αρκούδα, αλλά και τα Δύο Αδέλφια, ταινία που παρακολουθούσε δύο τιγράκια, και επιτυγχάνει. Το Παιδί και η Αλεπού έχει όλη την τρυφερότητα που περιμένει κανείς από μια παραμυθένια ιστορία φιλίας ανάμεσα σε ένα παιδί κι ένα άγριο ζώο, την ένταση που μπορεί να φέρνει η ζωή στη Φύση (με αρκετές σκηνές αγωνίας), αλλά και εξαιρετική κινηματογράφηση. Διαθέτει τη σχολαστικότητα ενός ντοκιμαντερίστα και τη ματιά ενός μυθοπλάστη, με ένα μήνυμα σεβασμού και αγάπης προς τη Φύση και τη ζωή της.
(6 στα 10) Τρυφερή, καλογυρισμένη ιστορία φιλίας ανάμεσα σε ένα κορίτσι και μια αλεπού.
Η Φύση και το συρματόπλεγμα
Tου Δημήτρη Μπούρα
Tο Παιδί και η Αλεπού κυλάει σαν παραμύθι χάρη στη σκηνοθεσία του Γάλλου Λικ Ζακέ. Ενα παραμύθι, βασισμένο σε μνήμες της παιδικής του ηλικίας, όπως λέει ο ίδιος, το οποίο κλιμακώνεται σαν ένα παιχνίδι γοητείας, κατάκτησης και εξουσίας ανάμεσα σε ένα παιδί κι ένα άγριο ζώο. Μόνο που η Φύση δεν είναι ζωολογικός κήπος ούτε τα ζώα συμπεριφέρονται όπως ο άνθρωπος…
Ο Ζακέ (o σκηνοθέτης του εξαιρετικού και εμπορικά επιτυχημένου ντοκιμαντέρ Το Ταξίδι του Αυτοκράτορα) έφτιαξε μια ταινία χάρμα οφθαλμών παρακολουθώντας την περιπέτεια μιας μικρής Γαλλιδούλας που ζει με τους γονείς της σε ένα σπίτι στην εξοχή δίπλα σε ένα μεγάλο δάσος. Το παιδί γοητεύεται από μια αλεπού και αρχίζει να σκαρφίζεται απίθανα πράγματα για να πλησιάσει το άγριο ζώο και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Οι εποχές αλλάζουν και η μικρή μπαινοβγαίνει στο δάσος ζώντας μια περιπέτεια σαν μια Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Το θαύμα εδώ είναι ο κόσμος που απλώνεται δίπλα μας. Ενας άγριος κόσμος που σκοτώνει μονάχα για να τραφεί διατηρώντας την ισορροπία στο οικοσύστημά του. Το ζώο αποδέχεται το παιδί στον ζωτικό του χώρο, έχοντας όμως πλήρη αίσθηση της ελευθερίας του γιατί υπακούει μόνο στο ένστικτό του. Η ανατροπή αυτής της σχέσης θα αποβεί μοιραία και για τους δύο.
Το Παιδί και η Αλεπού βρίσκεται στον αντίποδα χολιγουντιανών ταινιών, όπως η «Μαδαγασκάρη», που βλέπουν τη Φύση πίσω από ένα συρματόπλεγμα. Είναι δε ό,τι πρέπει για τα παιδιά.
ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ
http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_qsite1_1_11/04/2008_229006
Απ: Μικρός γλάρος
Ελπίζω, Άρη, να πήρες μια μικρή γεύση για το θέαμα που θα παρακολουθήσουμε την Παρασκευή στον κινηματογράφο.
Και θα ήθελα τη γνώμη σου... Θα σας αρέσει;
Απ: Μικρός γλάρος
Εγώ από αυτά που είδα λέω οτι θα μου αρέσει και βλέπω οτι έχει σχέση με την φύση. Και είμαι σίγουρος οτι θα μ'αρέσει γιατι πρώτη φορά θα πάω σε κλειστή αίθουσα κινηματογράφου!!!!!!!!!!!
Απ: Μικρός γλάρος
Σοβαρά; Δεν έχεις ξαναπάει;
Παλιά, είχαμε κι εδώ στην Ηγουμενίτσα αίθουσα κινηματογράφου.
Τότε όμως, Άρη, τα πράγματα με μας τα παιδιά ήταν αλλιώς. Υπήρχε μεγάλη αυστηρότητα και από τους γονείς μας και από τους δασκάλους μας. Ακόμη και στην ενδυμασία. Δε φορούσαμε ό,τι θέλαμε στο σχολείο, υπήρχε η περίφημη ποδιά. Στο δημοτικό φορούσαν όλοι ποδιά, στο γυμνάσιο μόνο τα κορίτσια.
Ένα από τα πολλά πράγματα που τότε μας απαγόρευαν ήταν και ο κινηματογράφος. Ακόμη και για τα μεγάλα παιδιά του γυμνασίου. Αν κάποιος παραβίαζε τον κανονισμό και τον έβλεπαν οι καθηγητές, έπαιρνε αποβολή, τον έδιωχναν δηλαδή μερικές μέρες από το σχολείο!
Τώρα, που επιτέλους υπάρχει παιδαγωγική ελευθερία, και έχει αναγνωριστεί και η τεράστια αξία της τέχνης στην αγωγή των νέων, η πόλη μας δεν έχει πια κινηματογράφο...
Κι όμως ο κινηματογράφος είναι μια σπουδαία μορφή τέχνης. Μάλιστα πριν από λίγες μέρες η χώρα μας αποφάσισε να στηρίξει με ειδικά μέτρα όσους ασχολούνται με την παραγωγή ταινιών για τον κινηματογράφο. Και είναι πολύ φυσικό κάτι τέτοιο καθώς υπάρχουν αρκετοί Έλληνες σκηνοθέτες κινηματογράφου που έχουν βραβευτεί διεθνώς. Όπως για παράδειγμα ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος που ανάμεσα στα άλλα βραβεία του έχει πάρει και το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών, στη Γαλλία.
Φεστιβάλ κινηματογράφου διοργανώνονται και στην Ελλάδα. Το σπουδαιότερο είναι το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Υπάρχει όμως και ειδικό φεστιβάλ για ταινίες που απευθύνονται σε παιδιά. Γίνεται στον Πύργο της Ηλείας, κοντά στην αρχαία Ολυμπία.
Από τις ωραιότερες ελληνικές ταινίες για παιδιά θεωρούνται τα Δελφινάκια του Αμβρακικού και το Καναρινί ποδήλατο.
Σου εύχομαι, Άρη, να σου δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσεις πολλές ακόμη ταινίες στη μεγάλη οθόνη. Και να αγαπήσεις τον κινηματογράφο. Τον καλό και ποιοτικό κινηματογράφο. Που είναι μια από τις ωραιότερες μορφές τέχνης, όπως είπα ήδη, τον λένε μάλιστα και έβδομη τέχνη!
Παλιά, είχαμε κι εδώ στην Ηγουμενίτσα αίθουσα κινηματογράφου.
Τότε όμως, Άρη, τα πράγματα με μας τα παιδιά ήταν αλλιώς. Υπήρχε μεγάλη αυστηρότητα και από τους γονείς μας και από τους δασκάλους μας. Ακόμη και στην ενδυμασία. Δε φορούσαμε ό,τι θέλαμε στο σχολείο, υπήρχε η περίφημη ποδιά. Στο δημοτικό φορούσαν όλοι ποδιά, στο γυμνάσιο μόνο τα κορίτσια.
Ένα από τα πολλά πράγματα που τότε μας απαγόρευαν ήταν και ο κινηματογράφος. Ακόμη και για τα μεγάλα παιδιά του γυμνασίου. Αν κάποιος παραβίαζε τον κανονισμό και τον έβλεπαν οι καθηγητές, έπαιρνε αποβολή, τον έδιωχναν δηλαδή μερικές μέρες από το σχολείο!
Τώρα, που επιτέλους υπάρχει παιδαγωγική ελευθερία, και έχει αναγνωριστεί και η τεράστια αξία της τέχνης στην αγωγή των νέων, η πόλη μας δεν έχει πια κινηματογράφο...
Κι όμως ο κινηματογράφος είναι μια σπουδαία μορφή τέχνης. Μάλιστα πριν από λίγες μέρες η χώρα μας αποφάσισε να στηρίξει με ειδικά μέτρα όσους ασχολούνται με την παραγωγή ταινιών για τον κινηματογράφο. Και είναι πολύ φυσικό κάτι τέτοιο καθώς υπάρχουν αρκετοί Έλληνες σκηνοθέτες κινηματογράφου που έχουν βραβευτεί διεθνώς. Όπως για παράδειγμα ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος που ανάμεσα στα άλλα βραβεία του έχει πάρει και το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών, στη Γαλλία.
Φεστιβάλ κινηματογράφου διοργανώνονται και στην Ελλάδα. Το σπουδαιότερο είναι το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Υπάρχει όμως και ειδικό φεστιβάλ για ταινίες που απευθύνονται σε παιδιά. Γίνεται στον Πύργο της Ηλείας, κοντά στην αρχαία Ολυμπία.
Από τις ωραιότερες ελληνικές ταινίες για παιδιά θεωρούνται τα Δελφινάκια του Αμβρακικού και το Καναρινί ποδήλατο.
Σου εύχομαι, Άρη, να σου δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσεις πολλές ακόμη ταινίες στη μεγάλη οθόνη. Και να αγαπήσεις τον κινηματογράφο. Τον καλό και ποιοτικό κινηματογράφο. Που είναι μια από τις ωραιότερες μορφές τέχνης, όπως είπα ήδη, τον λένε μάλιστα και έβδομη τέχνη!
Απ: Μικρός γλάρος
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟΥΣ
ΟΙ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ :: ΥΛΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΕΤΩΝ :: ΦΟΡΟΥΜ ΠΑΛΙΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ :: ΦΑΡΟΠΛΟΙΟ :: ΔΙΑΛΟΓΟΙ
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
|
|